De mensheid kan je verdelen in twee groepen. Mensen die bewust in de stiltecoupé gaan zitten en mensen die per ongeluk in de stiltecoupé belanden. Oké, misschien nog de VVD’ers in hun dikke BMW’s. Maar die rijden alleen met 130 per uur over de snelweg, dus die kom ik nooit tegen. Drie groepen mensen dus.

Maar in deze column wil ik het met jullie hebben over de trein, dus laat ik de derde groep mensen even buiten beschouwing. Ik zelf behoor tot de tweede groep mensen, ik ga nooit bewust in de stiltecoupé zitten. Alleen als ik in de ochtend reis vind ik het geen probleem, dan praat ik liever met niemand.

Altijd wanneer ik in de stiltecoupé zit stappen er mensen in die er net als ik per ongeluk zijn beland. Ze kletsen zachtjes met elkaar, of heel hard omdat ze niet door hebben dat ze in de stiltecoupé zitten. (Tip! Wanneer je niet mag praten staat er heel groot “sillence” op het raam.)

Dan komt er van achterin de coupe, meestal uit een hoek, een 45-plusser aangelopen. Ze vragen altijd hetzelfde. ‘Pardon, hebben jullie wel door dat jullie in een stiltecoupé zitten? Daar moet je stil zijn!’

Deze individuen wachten niet op het antwoord, benen weer terug naar hun hoekje en gaan verder met het lezen van hun boek. 

Daarna reageren de aangesproken personen altijd hetzelfde. Ze gniffelen een beetje en kijken elkaar aan van, ‘mens, zeur toch niet zo’. 

Ook ik ben regelmatig aangesproken voor kletsen in de stilteruimte. Meestal terecht, maar op de terugweg van het concert van Imagine Dragons dreigde zaken uit de hand te lopen. De situatie: een trein vol uitzinnige concertgangers en een oudere dame die de tekens in de trein niet begreep.

‘Willen jullie stil zijn? Dit is een stiltecoupé!’ riep de vrouw. Maar dat was het niet, het was een werkcoupé. Wat dat moet voorstellen weet ik ook niet precies. In een gewone en in een stiltecoupé kan je prima werken. Deze tekens op het raam zorgde alleen voor extra verwarring. Na een woordgemeen van 5 minuten is ze de conducteur gaan halen. “Ik weet eigenlijk niet wat deze tekens betekenen… Ik ga even Googelen.’ aldus de conducteur. 

Uiteraard hadden we gelijk. Maar lieve NS, wat mij betreft mag de stiltecoupé worden afgeschaft, net als de werkcoupé. De trein is de plek om nieuwe mensen te ontmoeten, mee te luisteren met gesprekken en mensen tegen te komen van buiten je bubbel. Dat werkt niet in stilte. 

Als je in stilte wil reizen kan je in de trein gaan zitten in de Oost-Groningen, op de fiets stappen of sluit je aan bij de derde groep mensen.

No responses yet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *