Wanneer je denkt aan een land met een fantastische keuken denk je al snel aan de Franse of Italiaanse keuken. Dit is terecht, in deze landen kan je een stuk beter eten dan in Rusland. Dat betekend niet dat de Russische keuken verschrikkelijk is, bijzonder is het wel.
De stad staat vol met hoogbouw, maar niet mooie hoogbouw, en ook niet heel hoog. Veel lelijke flats, fabriekspijpen, en 3,5 mooi gebouw. We hebben ze geteld, er is namelijk een wandeling uitgestippeld die je langs alle hoogtepunten leidt.
Wanneer je 40 uur lang in de trein zit kom je volledig tot rust. Je kan je zonden overdenken en bent tot niks verplicht. Contact met de buitenwereld is onmogelijk, geen internet en geen bereik met je telefoon.
Opeens worden we op onze schouder getikt door een hijgende man. Ik draai me om, Het is de man van het postkantoor! Hij heeft ons achtervolgd tot het metrostation.
Hier zaten twee wit-Russische vrouwen van een jaar of twintig. Hun rokjes waren korter dan mijn onderbroek. Ze lachten heel lief naar ons, geheel tegen het Russische schoonheidsideaal in. Ze wezen naar de pinautomaat waar we gewoon met ons Nederlandse pasje 100000 roebel hebben gepind (dat is omgerekend 50 euro pannenkoek!)
Verder bestond ons uitzicht uit beton. Gelukkig hoefden wij hier ons maar 4,5 uur te vermaken. We zijn het station even uitgelopen, op zoek naar iets leuks om te eten. Dit was een pittige opgave. Iets te eten vinden was wel te doen, maar iets leuks niet. Er waren een paar cafés waar zwervers voor de deur lagen te slapen
Deze column heb ik vier maanden terug geschreven: Let op! Bevat onjuiste ‘Wie is de Mol?’ […]
Het schijnt de mooiste treinreis ter wereld te zijn. Het is in ieder geval de langste. […]