Waarom wordt er zo veel waarde gehecht aan diploma’s? Zo leer je kinderen erg snel dat ze kunnen falen. Want wanneer je ergens voor kan slagen kan je ook mislukken. Er zijn zaken waarvan je kan zeggen ‘Dit moet een kind leren op de basisschool, dus daar geven een diploma voor’. Hierbij zou ik zelf denken aan rekenen, lezen, schrijven, topografie of geschiedenis. Maar waarom bestaat er in vredesnaam een veterstrikdiploma!?

Voor alle basisschooldiploma’s die er bestaan heb ik weinig talent. Motorisch ben ik nou eenmaal niet zo vaardig. Ik zat wel bij de Scouting, maar daar hadden we nog niet veel geleerd over touwen en knopen. Daarnaast heb ik last van eczeem, er is weinig vervelender voor je huid als nylonveters die enorm aan je huid blijven plakken en schuren. Hierdoor kon ik als enige in groep twee nog niet goed mijn veters strikken.

De vraag is, waarom moet een officiële instantie als een basisschool iets vinden van mijn schoenen? Met klittenband was ik zelf tevreden. Wanneer er een klittenbanddiploma bestond had ik dat met twee vingers in mijn neus gehaald.

Ik was de enige in mijn klas die zijn veters niet kon strikken, ik kreeg dus geen diploma! Dit is een van mijn eerste jeugdtrauma’s. Ik vind het pedagogisch niet verantwoord om één kind in een klas geen diploma te geven en de rest wel. Misschien was mijn strik niet zo mooi, maar ik deed wel mijn best! Mijn moeder heeft toen een diploma voor mij geknutseld, dat is erg lief, maar dat telt natuurlijk niet.

De moed zonk mij letterlijk in de schoenen. Dit was de eerste officiële mislukking in mijn leven. Het veterstrikdiploma is ook nog een van de weinige diploma’s waar geen herkansingen voor bestaan. Als je het in groep twee niet haalt kan je nooit meer een strikdiploma halen, terwijl ik het nu wel kan, mijn veters strikken. Dit blijft mij de rest van mijn leven achtervolgen. Ik sta steviger in mijn schoenen dan in groep twee, maar het zit nog steeds diep…