Ja, ik weet het, de afbeelding correspondeert niet met de titel. Van de lelijke gebouwen hebben we nauwelijks goede foto’s. En deze kerk komt ook voor in de blog, dus. Berm! Uitgeluld.

De stad staat vol met hoogbouw, maar niet mooie hoogbouw, en ook niet heel hoog. Veel lelijke flats, fabriekspijpen, en 3,5 mooi gebouw. We hebben ze geteld, er is namelijk een wandeling uitgestippeld die je langs alle hoogtepunten leidt. Er is een rode streep getrokken over de stoep, 6,5 kilometer lang. Deze lijn is niet helemaal goed uitgedacht, soms loopt de lijn onder een hek door, of is de stoep er uitgehaald en is de lijn verspreid over het plein teruggelegd. Jekaterinenburg is een bijzonder(e) lelijke stad, Almere is er sfeervol bij.

Wanneer je de route volgt kom je langs de mooiste plekjes van de stad, dat zijn er alleen niet zo veel. Twee kerken, een blauw gebouw en een groot communistisch gebouw (maar deze stond in de steigers vandaar de half). Veder veel flats, een bowlingcentrum, een parkeerplaats, een leegstaand stadsmeer, vervallen gebouwen en de televisietoren (die van Markelo is mooier). Dit viel een beetje tegen in vergelijking met de vele bezienswaardigheden in Minsk en Moskou.

De witte koepel is het circus van Jekaterinnenburg. De pijp daarachter is de televisietoren.

De tweede dag hebben we nog een rondje gelopen door de stad, deze keer samen met Kristina. Zij is de eigenaar van onze homestay, wij slapen in haar tweepersoonsbed en zij op haar bank. Kristina is erg gelovig (ze gaat elke dag naar de kerk), werkt niet, draagt een gele jurk en is rond de 28 jaar oud.

Toen we met Kristina langs een aantal van dezelfde gebouwen liepen vertelde ze er verhalen over. De gebouwen hadden een geschiedenis en kwamen tot leven! Een van de gebouwen was een heel groot museum over Jeltsin en weer een ander gebouw woont de burgemeester. Ook zijn we met haar naar een kerk geweest. Dit bleek niet zomaar een kerk te zijn, in deze kerk is de laatste Tsaar van Rusland vermoord! De hele familie van de Tsaar is in deze kerk omgebracht, vorige week was dit 99 jaar geleden. Ze liet beelden zien van de herdenking waar ze bij was. 80000 mensen lopen van de kerk naar het bos. Ze volgen het spoor van twintig kilometer bloed. In dit bos hebben ze de hele familie Romanov begraven. Ze kust een van de beelden van de Tsaar, en slaat een kruisje. ‘Zijn jullie niet gelovig dan?’ Wij sloegen geen kruisje bij betreden van de kerk.

Wanneer je met iemand uit de stad zelf door een stad loopt ga je andere dingen zien, verhalen kunnen van een lelijk gebouw een mooi gebouw maken. Wat ik vooral mooi vond om te zien is de liefde van Kristina voor een lelijke stad als Jekaterinenburg.

Gisteren is Warre de kerk nog uitgestuurd, wat hij deed was ook onbehoorlijk. Hij droeg een korte broek! Dit is natuurlijk godslastering. Gelukkig heeft hij ervan geleerd, vandaag had hij een lange broek aan. Dit is dan ook de les van deze blog, vrouwen moeten hun haar bedekken bij het betreden van een Russisch-Orthodoxe kerk en Warre zijn gespierde kuiten.