Ik ben bezig met een experiment. Voordat ik daar over ga vertellen wil ik wat bekennen; ik vind het leuk om complimenten te krijgen. Of het nou een mooi onderbouwd compliment is over mijn persoonlijke groei of iemand die zegt dat ik leuke schoenen aan heb (ik heb dan ook erg leuke schoenen). 

Vier weken terug dacht ik ‘Wanneer ik het leuk vind om complimenten te krijgen moeten anderen dat ook leuk vinden’. Maar ik ben zelf niet zo complimenteus aangelegd. Ik vind mijzelf wel attent, maar ik denk veel meer complimenten dan dat ik ze uitspreek. Ik zeg wel is dat iemand lekker heeft gekookt of tegen mijn vriendin dat ze er prachtig uit ziet maar daar houdt het wel mee op. Spot, cynisme en plagen zijn stijlfiguren waarin ik mij beter kan uiten. Op deze manier laat ik ook blijken dat ik iemand waardeer (hoop ik).

Ik ken iemand die zichzelf regelmatig complimenteert, dat vind ik ook bewonderenswaardig. ‘Wow! Wat heb ik de auto weer mooi ingeparkeerd’, ‘Ik heb een hele mooie jurk gekocht’, ‘Wat heb ik toch lekker gekookt’, ‘Ik vind mijn studentenkamer wel echt de leukste studentenkamer waar ik ben geweest’ en ga zo maar door. 

Denken

Ik denk wel veel complimenten, maar deze spreek ik niet uit. Ik denk regelmatig ‘Die meneer heeft mooie schoenen aan’, of ‘Wat zijn er een boel lekkere hapjes op deze verjaardag’ , ‘Volgens mij ben jij net naar de kapper geweest en je haar zit leuk.’ maar ik spreek het dan op de een of andere manier niet hardop uit. 

Dus ik heb mijzelf een challenge gegeven, ik wil elke dag minimaal een compliment geven. 

Op dit moment ben ik bewust bezig met complimenten geven, maar ik hoop dat dit binnenkort meer van nature gaat. Ik merk dat het leuk is om mensen te complimenteren. Mensen gaan ervan stralen of worden een beetje verlegen en ik voel mijzelf er ook beter door. 

Nog even een disclaimer, mocht je in de afgelopen dagen van mij een compliment hebben gekregen, dit is uiteraard wel gemeend. Ik was complimenteus in mijn gedachten en probeer het nu ook verbaal te zijn.