Wanneer je 40 uur lang in de trein zit gebeurt er iets in je hoofd. Je komt helemaal tot rust. Je moet niks, je hoeft niks, hebt geen sociale verplichtingen en je kan vrij weinig. 00.25 uur vertrokken Warre en ik met de trein naar Ekaterinenburg. Na ons bed te hebben opgemaakt zijn we gaan slapen. De eerste keer in een trein slapen is wat onwennig. Maar dit is al onze derde nachttrein, dus je begint aan het systeem te wennen.

Wanneer je 40 uur lang in de trein zit gebeurt iets met je lichaam. Je komt helemaal tot rust. Je moet niks, je hoeft niks, je hebt geen sociale verplichtingen en je kan vrij weinig. Je kan in bed liggen, op de bank zitten, op de bank liggen, heen en weer lopen door de trein en naar buiten staren. Je lichaam begint zichzelf te reinigen. In mijn geval betekend dit een enorme verkoudheid en hoesten. Door de haast van alle dag heeft mijn lichaam geen tijd gehad voor onderhoud.

Wanneer je 40 uur lang in de trein zit moet je toch iets doen. We genieten van het uitzicht: veelal bomen (berken en dennen wisselen elkaar af), houtzagerijen, af en toe een dorpje met houten huisjes of een klein stationnetje waar we doorheen denderen. We lezen boeken, ik Adriaan van Dis, Warre leest Herman Koch, straks ruilen we van boek. Verder drinken we oploskoffie met daarbij een bosvruchtensultana. We praten over de zin van het leven, familie, hebben politieke discussies, ik schrijf voor mijn blog, we praten over dingen die we onderweg hebben meegemaakt, onze vriendinnetjes, het verleden en de toekomst.

Wanneer je 40 uur lang in de trein zit kom je volledig tot rust. Je kan je zonden overdenken en bent tot niks verplicht. Contact met de buitenwereld is onmogelijk, geen internet en geen bereik met je telefoon. Er zijn in Nederland veel mensen met een burn-out en stress. Mensen worden bedolven onder de verplichtingen van het werk en het sociale leven. Deze mensen laten we naar Moskou vliegen, daar nemen ze trein van 00.25 uur naar Beijing. Onderweg stappen ze nergens uit, 7 dagen achter elkaar, 24 uur per dag in de trein. Naar buiten staren, boeken lezen, veel slapen en thee drinken.  Een soort retraite. Wanneer ze weer in Nederland zijn komen ze als herboren terug en kunnen ze weer aan het werk.

Wanneer je 40 uur lang in de trein zit wordt je één met de trein. De trein wiegt je in slaap, het geluid van de trein voelt als een warm deken in de kille nacht. Wanneer de trein stilstaat word ik wakker, ik hoop dat de trein snel weer door rijdt zodat ik verder kan slapen.

Toelichting op deze blogvorm

Misschien is het je wel opgevallen. Elke alinea begint met dezelfde woorden. Dit heb ik gedaan om het repeterende landschap te vangen in de vorm van deze blog. Ik heb ook een tekening gemaakt van dit landschap:

Tekening van het uitzicht van de eerste 4000 km met de Trans Siberië Express.

Maar dit is het daadwerkelijke uitzicht: