Overal waar wij lopen hier in Datong worden we nagekeken. Kleine kinderen tikken hun moeder aan en wijzen naar ons. Groepjes jongeren en ouderen die op straat hangen tikken elkaar aan, wijzen naar ons en lachen heel vriendelijk. We worden gefotografeerd, gefilmd en er zijn zelfs mensen die vragen of ze met ons op de foto mogen. Waarom? Omdat wij wit zijn!

Chinezen zijn racistisch. Wij worden hier anders behandeld omdat wij toevallig lang zijn, een witte huid hebben en blauwe ogen. Dit maakt ons heus geen leuker, liever of aardiger mens. In het begin vond ik het wel grappig. Maar toen ik er langer over na ging denken ben ik tot de conclusie gekomen dat dit racisme is.

Wanneer ik Nederland iets hoor of lees over racisme ben ik, als witte Nederlander, meestal de racist. Witte mensen discrimeneren de buitenlanders. Je hoort in Nederland nooit iets over dat witte mensen gediscrimineerd worden. Maar dat gebeurt blijkbaar wel, niet in Nederland. Maar hier in China zijn wij een attractie. Blijkbaar behoor ik ook tot een ras. Dit heb ik tot deze reis alleen nooit zo gevoeld. Ik was altijd Freek, hier ben ik een witte jongen.

Ik wil best wel op de foto met mensen, maar alleen wanneer dat is om wie ik ben, wat ik kan en wat ik doe. Niet vanwege mijn huidskleur. Mensen zijn niet vervelend, in tegendeel, ze zijn hartstikke lief, vriendelijk en behulpzaam. Maar blijkbaar hebben ze nog nooit een blank persoon gezien.

We zijn vandaag 5 keer met een meisje/vrouw op de foto geweest. Warre nog een keer extra, ik moest van het meisje de foto maken. Dit was na het beklimmen van een berg, misschien dat ik toen niet meer wit was, maar rood. Rode mensen zijn niet interessant.

Mijn moeder weet nog dat ze als klein meisje voor het eerst in haar leven een zwarte man heeft gezien. Misschien zijn Warre en ik de eerste blanke die veel Chinezen zien. Een gesprek voeren met deze Chinezen zit er niet, hun Engels houdt veel te wensen over. Ze kunnen gelukkig wel duidelijk maken dat ze met ons op de foto willen. Uiteraard weiger ik dit niet en zet ik mijn beste neplach op. Daarna roep ik “Stelletje racisten!” Maar dat verstaan ze toch niet.