We zijn in Peking, Peking staat bekend om drie dingen, de Verboden Stad, Het Plein van de Hemelse Vrede en de eend. Pekingeend. Zoals echte toeristen hebben we op TripAdvisor gekeken voor een adresje met lekkere eend. Want vieze eend vinden we niet lekker. Twee kilometer lopen naar de beste pekingeend van Peking, dat gaan we doen!

Het vinden van het restaurant is moeilijker dan verwacht. Als het goed is lopen we in de juiste straat, maar na vier keer heen en weer lopen worden we wat moedeloos. We hebben wel het adres op onze telefoon om aan een Chinees te laten zien.

We spreken twee vrouwen aan, een moeder en een dochter. Wonder boven wonder spreken ze Engels! ‘Weten jullie waar dit restaurant zit?’ Ik laat het adres zien op mijn telefoon. De moeder kijkt naar het schermpje en begint met haar hoofd te schudden. ‘Dat restaurant moet je niet heen gaan! Jullie willen er zeker pekingeend gaan eten. Dat restaurant is echt zo’n toeristen ding.’  We stamelen wat voor ons uit, ‘Euhhh, tja… Nou… Volgens TripAdvisor hebben ze daar de beste pekingeend’. ‘Voor toeristen ja’, zegt de dochter. ‘Ik weet wel een tentje, daar hebben ze de beste eend van de stad. Daar eten de locals hun pekingeend. Weet je wat, we lopen wel even met jullie mee’.

‘Wanneer jullie in Beijing naar een club gaan kunnen jullie veel meisjes krijgen’

Tijdens het wandelen raken we aan de praat. Of wij broers zijn vraagt de moeder. Blijkbaar vinden wij dat alle Chinezen op elkaar lijken, en de Chinezen dat alle Nederlanders (of Europeanen) op elkaar lijken. Of Warre en ik lijken meer op elkaar dan wij zelf denken, dat kan natuurlijk ook. Ik vertel dat we uit Nederland komen. De  vrouwen worden erg enthousiast. Het meisje heeft een half jaar in Nederland gewoond! Ze was een exchange student in Maastricht. Ze weet zelfs nog wat Nederlandse zinnen zoals ‘Goedenavond, wat een lekker weertje’. Ook is ze gek op haring, Goudse kaas en stroopwafels.

‘You are very handsome! You both are very handsome’. Daar word ik natuurlijk verlegen van. Het gebeurt niet vaak dat ik ‘handsome’ word genoemd door wildvreemden. ‘Wanneer jullie in Bejing naar een club gaan kunnen jullie veel meisjes krijgen’ zegt de dochter. I already have a girlfriend’ vertel ik haar, totaal overrompeld door wat mij net werd verteld. Ik probeer snel deel te nemen aan het gesprek dat Warre aan het voeren is met de vrouw een stukje verderop. Over de geschiedenis van China, ze is geschiedenisdocent en kan erg interessant vertellen. En het gaat gelukkig niet over ons belachelijk aantrekkelijke voorkomen, dus het gesprek is een stuk minder ongemakkelijk.

Eindelijk zijn we bij het restaurant, hier zouden ze de beste pekingeend van Peking moeten serveren, dus van de wereld. Lijkt mij, het zou raar zijn dat je in Kopenhagen betere Pekingeend eet dan in Peking zelf. Dan zou het wel Kopenhageneend heten.

De dames gaan met ons mee naar binnen, ze helpen ons met bestellen en vertellen wat we moeten nemen, welke sidedishes en wat voor drinken daarbij hoort. Zelf willen ze graag een halve liter yoghurt, of ze die mogen bestellen op onze rekening. Nou ja, wij zijn de beroerdste niet en ze hebben ons tenslotte gebracht naar de beste Pekingeend van Peking. Na de yoghurt staan de moeder en dochter op. Wanneer wij de eend geserveerd krijgen zouden ze er niet vanaf kunnen blijven en dan zou er niks meer voor ons overblijven. Ze wensen ons nog een fijne avond, in het Nederlands. Om ons heen zitten Chinezen te roken en er hangen er posters van Mao aan de muur. ‘We gaan gewoon pekingeend eten, in Peking tussen de Locals!’ *High five!* De eend zelf was verrukkelijk! De beste maaltijd van de hele reis!

Nu de weg weer terug vinden naar ons hostel.