Like en abonneer mensen! Deel het met je vrienden die ook benieuwd zijn naar onze avonturen tijdens de Trans Mongolië Express.
Het punt dat ik wil maken is, de tempels vallen onder Datong. Maar het is ver buiten de stad, fucking anderhalf uur rijden! Tijdens deze rit zijn Warre en ik op een geniaal idee gekomen. We gaan Borculo op de kaart zetten. Dit idee willen wij nu bij jullie gaan pitchen.
Ik vertel dat we uit Nederland komen. De vrouwen worden erg enthousiast. Het meisje heeft een half jaar in Nederland gewoond! Ze was een exchange student in Maastricht. Ze weet zelfs nog wat Nederlandse zinnen zoals ‘Goedenavond, wat een lekker weertje’. Ook is ze gek op haring, Goudse kaas en stroopwafels.
Overal waar wij lopen hier in Datong worden we nagekeken. Kleine kinderen tikken hun moeder aan en wijzen naar ons. Groepjes jongeren en ouderen die op straat hangen tikken elkaar aan, wijzen naar ons en lachen heel vriendelijk. We worden gefotografeerd, gefilmd en er zijn zelfs mensen die vragen of ze met ons op de foto mogen. Waarom? Omdat wij wit zijn!
Het voelt alsof we een aflevering van 3 op reis of Tom Waes zijn binnen gelopen. Ik ken China alleen van tv. Maar het bestaat echt! Zelfs de clichés kloppen. De hele stad hier hangt vol met van die Chinese lampionnen, ze steken de hele dag vuurwerk af en er dansen daadwerkelijk vrouwen op Chinese zeikmuziek op het plein.
‘Oohhhhh jullie verstaan geen Chinees, dan schrijven we het wel voor jullie op’. Dit hebben drie Chinezen gedacht tijdens onze eerste vier uur in China. Uiteraard verduidelijken Chinese tekens de communicatie niet. Gelukkig kennen de chinezen nog een truck om te communiceren. Deze techniek wordt ook regelmatig in Nederland toegepast, wanneer Nederlanders met buitenlanders communiceren. Harder praten.
De Mongoolse keuken is erg wonderlijk. Ik val gelijk met de deur in huis, ik heb geen een keer lekker gegeten. Het eten is wel erg voedzaam, dat is prettig wanneer je na de lunch een bergwandeling gaat maken. We hebben vier dagen verbleven in yurt bij een Mongoolse familie. Zij hebben een aantal tenten staan die ze in de zomer verhuren aan toeristen zoals wij. Zelf wonen ze gewoon in een huis.
Tot Irkoetsk. Toen we onze wagon betraden hoorden we een boel talen die in de verste verte niet op het Russisch lijken. ‘Hoor ik dat nou goed?!?!’, ‘Ja, ik hoor Nederlands!’. Er zitten toeristen bij ons in de wagon! We hebben een klein onderzoekje gedaan, in de hele wagon zitten nul Russen en nul mensen uit het land met het syndroom van Mongool.