DEVENTER – Gharib vluchtte voor de terreur van president Assad (de vader van de huidige president van Syrië). Hij is protestzanger, dat maakte hem doelwit van de militaire politie. Zij hebben zijn handen zo ernstig verminkt met het doel dat hij nooit meer oed kan spelen, een oed is een soort Arabische luit. Hij is twintig jaar geleden naar Nederland gevlucht om te herstellen van deze idiote martelingen. Na jaren geen gevoel te hebben gehad in zijn handen kan hij nu toch weer muziek maken. Dankzij erg veel geluk en de fantastische medische zorg die wij in Nederland hebben treedt hij weer op. Zo ook vanavond in het Burgerweeshuis te Deventer.

‘Dit is al de vierde keer dat ik ze live zie!’ vertelt Erik. Hij is deze 22 februari naar het Burgerweeshuis in Deventer gekomen met twee Koerdische vrienden. Ali en Sam organiseren zelf ook concerten in een buurthuis met Arabische muziek. Ali is onder de indruk van het overvolle café, en vooral de vele jonge mensen die hierop af zijn gekomen doen hem goed. Hij tikt zo hard mee met de muziek op de statafel dat mijn biertje bijna omvalt.

De muziek

Vaak klinken mengvormen van Arabische muziek en westerse muziek erg ongemakkelijk. Dit komt door de verschillende toonladders vertelt Gharib. ‘In het westen speel je zwart-wit (de toetsen van de piano) en ik speel ook nog groen en geel.’ Het concert begint met erg traditionele Arabische muziek, maar na 2 nummers komt er een dikke beat het café binnen gedreund. De band bestaat uit drie Nederlanders, Gharib zelf en de toetsenist komt ook uit Syrië. Hij is nog maar anderhalf jaar in Nederland. Gharib verteld over hoe erg hij de situatie vindt in Syrië. ‘Ik heb maar een vijand, en dat zijn grenzen! Het volgende nummer gaat over Aleppo, jullie kunnen sommige stukken meezingen. We zingen samen voor vrede en het vernietigen van wapens!’

Beelden van een optreden van Gharib in Tivoli (Utrecht) afgelopen 10 januari:

De sfeer

Het Burgerweeshuis café is een typische bruine kroeg. Je voelt de tientallen jaren muziekgeschiedenis wanneer je het café binnenkomt. In de hoek van het café hebben ze een klein podium opgebouwd.  Er zitten mensen aan de bar die er al minsten 40 jaar zitten. Maar deze avond heeft ook veel jonge mensen getrokken. De muziek van deze avond is een mengvorm van Westerse en Arabische muziek, maar ook het publiek is gemengd. Er zijn zelfs Syrische mensen komen kijken vanuit het AZC een dorpje verderop.

In het begin van de avond is het rumoerig in het café, maar na een paar nummer betoverd Gharib met zijn band de zaal. Mensen beginnen te dansen, andere genieten van achterin de zaal met een biertje in de hand. Zelfs na de toegift is het publiek nog niet klaar met Gharib, maar dan is het toch echt tijd om de Oed in de koffer op te bergen.

Een selfie samen met Sam