Vanochtend om half elf zijn we vertrokken vanaf Deventer met de trein naar Berlijn. Er stond een heel afscheidscomité klaar om ons uit te zwaaien. Sommige leden van dit comité hadden zelfs kleine geitjes voor ons meegenomen. Ik heb nog nooit langer dan vier uur in de trein gezeten, dat was naar Warre in Vlissingen. Vandaag heb ik dit record gebroken! Vijf uur naar Berlijn Gesundbrunnen. Daar zijn we overgestapt naar Berlijn Lichtenberg. Dit is het meest deprimerende station waar ik ben geweest. Station Ruurlo is er sfeervol bij. Dit station is gelegen in Oost-Berlijn, En dateert nog uit de tijd van voor de muur. Er is ook niks meer aan veranderd sinds die tijd, ik vond het ergens ook wel wat hebben. Ergens heel ver weg.

Op een spoor naast het perron waar onze trein zou komen stond een slaaptrein weg te roesten, ik denk dat deze trein minsten zevenenvijftig jaar oud moet zijn. Verder bestond ons uitzicht uit beton. Gelukkig hoefden wij hier ons maar 4,5 uur te vermaken. We zijn het station even uitgelopen, op zoek naar iets leuks om te eten. Dit was een pittige opgave. Iets te eten vinden was wel te doen, maar iets leuks niet. Er waren een paar cafés waar zwervers voor de deur lagen te slapen en een McDonalds. Maar wij wereldreizigers gaan natuurlijk niet naar een Amerikaanse multinational. Wij willen Mojito’s drinken met locals, schnitzels of op zijn minst een currywürst!

Toen we na het eten van een hamburger (niet van de burgerkoning) weer op perron 20 aankwamen hoefden we nog maar 2 uurtjes te wachten. In de regen. Gelukkig heb ik van Annabel een vliegtuigje gekregen, deze hebben we in elkaar gezet en mee overgegooid. Hierbij kwamen we in contact met twee andere jongens, Nederlanders, uit het prachtige Amersfoort. Zij hadden tot half negen des morgens gedanst in ‘Da Club’. Ze waren al eerder in Kiev, Minsk en Moskou geweest. We hebben van hen tips gekregen voor Minsk en over hoe je makkelijk Russische meisjes kan versieren (met deze tips gaan wij uiteraard niks doen Jorte en Annabel, want er kan niemand tegen jullie op).

Omdat Moviemaker moet updaten, en we geen internet hebben laat de eerste vlog helaas nog op zich wachten, wel kan ik melden dat dit grandioos gaat worden. We hebben al een unboxingvideo opgenomen in onze prachtige eersteklas coupe.

De les:

Wij maken deze reis natuurlijk om ons te ontwikkelen, voor persoonlijke groei en we willen iets zien van de wereld. Daarom ben ik van plan elke blog af te sluiten met een les die ik heb geleerd.

De les van deze blog: wacht met plassen tot je een station voorbij bent. De trein vertrok net vanuit Hannover, iedereen zat op zijn/haar plek of had de trein verlaten. Dit vond ik een mooi moment om te gaan ‘fluiten’. Maar wanneer je een station verlaat heb je altijd een boel wissels. Hierdoor schudt alles heel erg. Ik heb mijn evenwichtsorgaan op de proef gesteld. De tip, wacht met plassen tot de trein op gang is gekomen.

Tags:

2 Responses

Laat een antwoord achter aan Opa m Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *