De breuk komt door een val, ik was op weg van Station Zwolle naar mijn studentenhuis. Naast de Sassenpoort gleed ik weg, er lag toen nog sneeuw. Een maand geleden. Iets wat je je nu nauwelijks nog kan voorstellen. Het deed erg veel pijn, de val. Maar iedereen valt weleens. ’s Avonds ben ik met mijn huisgenoten en gebroken pols nog naar het concert van Boef geweest.

Maar na een paar dagen voelde het toch niet goed. Ik ben naar het ziekenhuis geweest en daar ging een wereld voor mij open. Je zou haast een middag op de eerste hulp gaan zitten mensen kijken (tip: de koffie is gratis, parkeren ook). Mannen die van trappen vallen en mensen die in hun hand snijden. Alles komt voorbij. Beter dan Medisch Centrum West.

Ik mocht met een zuster mee om foto’s te maken. Het fototoestel (röntgenapparaat) maakte veel rare geluiden. Het leek alsof ze mijn arm wilde teleporteren zoals bij Charlie and the Choclate Factory. Maar dat gebeurde niet. De dokter liet mij de foto zien: ‘Dat is een flinke breuk’ zei ik. ‘Dat is niet de breuk, dat hoort zo’. Aldus de dokter. ‘Dat daar is de breuk’.

Ik zelf heb de breuk nooit herkend op de foto, maar als de dokter zegt dat het gebroken is zou het wel kloppen.

De eerste kleurkeuze viel tegen (rood, wit en blauw), maar na een week kreeg ik lichter gips, en toen was de keuze reuze. Uiteraard ben ik gegaan voor een stoer printje. Op de basisschool kreeg je een boel aandacht met je breuk, iedereen wilde er op tekenen. Maar dat viel tegen. Blijkbaar is gips niet meer stoer na groep acht. Gelukkig was mijn vriendin Annabel wel bereidt om er wat mooist op te zetten.

Van alles wat ik graag deed kon ik bijna niks meer. Koken, drummen, typen, werken en afwassen. Bij al deze werkzaamheden zat mijn pols in de weg. Slapen was nog het ingewikkeldst. Je hebt opeens een warme, zware en harde arm. Een groot voordeel: in Parijs heeft Annabel onze koffer voor 90% getild en meegenomen.

Nu na 5 weken is de breuk geheeld. Het gips is er vanochtend afgezaagd. Het resultaat is een mooi geheelde breuk. En een arm die lijkt om vacuümverpakte witte voorgegaarde braadworst.

‘Oh ja, dat ziet er een stuk beter uit dan op de vorige foto’ zei ik toen de dokter de 2 foto’s naast elkaar liet zien.