Er zijn veel bureau’s die voor jou je visum kunnen aanvragen. Het is een
rare administratieve handeling en je moet er helemaal voor naar Den
Haag. Maar het leek mijn vader en mij wel leuk om zelf langs te gaan bij de
ambassade. Hoe vaak in je leven kom je op een ambassade? Precies! En
het scheelt ook nog 50 euro per persoon wanneer je zelf langs gaat.

Deze zomer ga ik samen met mijn vader op reis naar de Baltische staten, Finland
en Wit-Rusland. Voor Wit-Rusland heb je een visum nodig. De Wit-
Russische dictator  Aleksandr Loekasjenko wil namelijk goed in de
gaten houden wie er allemaal zijn land in en uit gaat.

Ik ben al eerder in Wit-Rusland geweest, ik ben bekend met de ellenlange
bureaucratie daar. Bij het postkantoor was ik al drie uur kwijt voor het
versturen van twee ansichtkaartjes. We waren goed voorbereid: alle
benodigde formulieren thuis ingevuld, ondertekend, mooie nieuwe
pasfoto’s, verzekeringspapieren en een Wit-Russische uitnodiging van ons
hotel.

Na drie uur in de trein zitten en een kwartier in de tram komen we aan bij
de ambassade. Een mooi statig gebouw, het ziet er niet gastvrij uit. Een
paar hekken, Wit-Russische vlag en de deur op slot. Wel een deurbel.
Na het aanbellen komt er een man aan. Hij doet niet de hele deur open,
maar een klein raampje in de deur. Nadat mijn vader in vijf minuten heeft
uitgelegd wat we komen doen zegt de beste Wit-Rus: ‘In English please’.
‘We want to go on Belarus and we are here for a visum’. ‘Het is woensdag,
dus je kan morgen terug komen tussen negen en twaalf’. Sluit het raampje.

De ambassademedewerker keek ons aan alsof wij enorme idioten zijn en het logisch is dat je op woensdagmiddag geen visum kan aanvragen. Alsof wij niet goed bij ons hoofd zijn. Toen ging ik mij afvragen of het niet aan ons lag. Kijk even op de website van de Wit-Russische ambassade. Met een lay-out rechtstreeks uit 2003 en alle informatie in bijzonder Engels of het Wit-Russisch. En nergens het kopje ‘OPENINGSTIJDEN’ of het kopje ‘WELKE IDIOOT KOMT ER NOU OP WOENSDAG VOOR EEN VISUM’.

Na een broodje kroket te hebben gegeten zijn we weer naar huis gegaan
en hebben we voor 100 euro een visumbureau ingeschakeld.



Tags:

One response

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *